ΦΙΛΟΙ
– ΦΙΛΕΣ , ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ - ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ
Πριν πέντε
περίπου χρόνια ξεκίνησε η διαδρομή της χώρας μας προς τον όλεθρο. Πολλοί από
τους συμπολίτες μας έχοντας συναίσθηση για το τι θα ακολουθούσε, αγωνισθήκαμε συμμετέχοντας
σε απεργίες, πορείες και άλλες εκδηλώσεις, για την αποτροπή, όσο αυτό θα ήταν
δυνατόν, των αντικοινωνικών-αντιλαϊκών εξελίξεων. Η στάση των μνημονιακών Κυβερνήσεων,
της Αστυνομίας και των ΜΑΤ ειδικότερα,
σχεδόν πάντα ήταν επιεικώς απαράδεκτη,
εναντίον των διαμαρτυρόμενων. Πολλοί από εμάς φάγαμε ξύλο, χημικά, κλπ. Κάποιοι
συνελήφθηκαν και ενοχοποιήθηκαν με τις
γνωστές μεθόδους των αυταρχικών
κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μεταξύ
αυτών και εγώ.
Στις 19/10/2011 συμμετείχα στην 48ωρη Γενική Απεργία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Βρισκόμουν με φίλους στην πορεία στο πανό των Διδασκαλικών Συλλόγων. Όταν η
πορεία έφθασε μπροστά στο υπουργείο Βόρειας Ελλάδας, έγιναν μικρής έκτασης
επεισόδια στο μπροστινό μέρος, αρκετά μακριά από εμάς. Τα ΜΑΤ που στην διάρκεια
της πορείας βρίσκονταν στα πλάγιά της, επιτέθηκαν και έσπασαν την πορεία στα
δύο. Εγώ έμεινα στο πίσω τμήμα και εκατό περίπου μέτρα μακριά από το σημείο των
επεισοδίων. Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, μία διμοιρία των ΜΑΤ επιτέθηκε
εναντίον μας, ρίχνοντας δακρυγόνα και χημικά. Κάποιοι από τον κόσμο έδωσαν
αντιασφυξιογόνες μάσκες. Δεν πρόλαβα καν να φορέσω την μάσκα (την είχα στο
χέρι), όταν δέχθηκα επίθεση ενώ είχα γυρισμένη την πλάτη προς τα ΜΑΤ. Έπεσα
κάτω στον δρόμο από χτύπημα στο κεφάλι και ενώ αιμορραγούσα 5-6 αστυνομικοί των
ΜΑΤ συνέχιζαν να με χτυπούν. Με συνέλαβαν φορώντας μου χειροπέδες και με
οδήγησαν μέσα στο κτίριο του Υπουργείου. Εκεί αιμόφυρτος ζήτησα να μου
παρασχεθεί κάποια βοήθεια στα τραύματά μου. Αντ΄ αυτού εισέπραξα χλευασμούς και απειλές.
Έπειτα από ώρες αφέθηκα ελεύθερος
και κάποιος φίλος γιατρός από τους συγκεντρωμένους με συνόδευσε στο
Ιπποκράτειο νοσοκομείο.
Μετά από λίγους μήνες με κάλεσαν στην αστυνομική διεύθυνση για κατάθεση. Έπειτα από έναν χρόνο με κάλεσε η ανακρίτρια και μου επέβαλε περιοριστικούς όρους έως τη διενέργεια της δίκης (νομίζω όπως επέβαλε το καλλιεργούμενο κλίμα τρομοκράτησης του λαού). Οι όροι αυτοί ήταν να παρουσιάζομαι δύο φορές τον μήνα στο αστυνομικό τμήμα Αμπελοκήπων Θες/νίκης. Εξευτελιστικά το έκανα επί δύο χρόνια νοιώθοντας σαν κοινός εγκληματίας.
Μετά από λίγους μήνες με κάλεσαν στην αστυνομική διεύθυνση για κατάθεση. Έπειτα από έναν χρόνο με κάλεσε η ανακρίτρια και μου επέβαλε περιοριστικούς όρους έως τη διενέργεια της δίκης (νομίζω όπως επέβαλε το καλλιεργούμενο κλίμα τρομοκράτησης του λαού). Οι όροι αυτοί ήταν να παρουσιάζομαι δύο φορές τον μήνα στο αστυνομικό τμήμα Αμπελοκήπων Θες/νίκης. Εξευτελιστικά το έκανα επί δύο χρόνια νοιώθοντας σαν κοινός εγκληματίας.
Στις 27/4/2015
ορίσθηκε η εκδίκαση της υπόθεσης στο τριμελές εφετείο κακουργημάτων. Οι κατηγορίες που μου
φόρτωσαν είναι: α)
Διατάραξη κοινής ειρήνης από άτομο με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου
(βλ. κουκουλονόμος) β) Απόπειρα πρόκλησης σωματικών βλαβών σε αστυνομικούς με το πρόσχημα ότι πετούσα πέτρες. Ζητώ την ενεργητική αλληλεγγύη των
εργαζομένων και όλων των συμπολιτών για να δικαιωθώ. Να μην γίνω θύμα μιας
πολιτικής δίωξης ενάντια στους ενεργούς και αγωνιζόμενους ανθρώπους. Νομίζω πως η αθώωσή μου θα είναι μια
δικαίωση για όλους μας.
Είμαι άνεργος τα
τελευταία έξι χρόνια και κατά συνέπεια δεν μπορώ να αντιμετωπίσω το μεγάλο
μέγεθος των εξόδων ενός δικαστηρίου που το παράβολο μόνο κοστίζει όσο η
διατροφή μου για ένα χρόνο. Αυτό που ζητώ από όλους τους συναγωνιστές/στριες είναι ηθική - οικονομική αλληλεγγύη και στήριξη.
Παύλος Ποτιλίκας
9 Απρίλη 2015 - Θεσσαλονίκη
